Να τα πούμε;
by PuzzlePieceGr
Είμαι η Αφροδίτη, εκπαιδευτικός και πιστοποιημένη σύμβουλος σεξουαλικής εκπαίδευσης. Στο «Να τα πούμε;» μιλάμε για θέματα σεξουαλικής εκπαίδευσης, συναισθηματικής ενδυνάμωσης και γονεϊκότητας. 🧩
... Read morePodcast episodes
Season 1
Η Κληρονομιά της Ντροπής – Πώς οι Προηγούμενες Γενιές τα Έμαθαν Λάθος
Η Κληρονομιά της Ντροπής – Πώς οι Προηγούμενες Γενιές Έμαθαν Λάθος για το Σώμα και το Σεξ Για δεκαετίες, οι ελληνικές οικογένειες δίδαξαν στα παιδιά τους το σώμα και τη σεξουαλικότητα μέσα από ένα πρίσμα ντροπής, φόβου και ενοχής. Η λέξη «σεξ» θεωρούνταν ταμπού, ενώ τα γεννητικά όργανα αποκτούσαν περίεργες, υποκοριστικές ή αστείες ονομασίες για να αποφευχθεί η «άβολη» συζήτηση. 1. Το Σώμα ως «Βρώμικο» και «Αμαρτωλό» Οι προηγούμενες γενιές μεγάλωσαν με την πεποίθηση ότι το σώμα –ιδιαίτερα τα γεννητικά όργανα– είναι κάτι βρώμικο και ντροπιαστικό. Οι γονείς απέφευγαν να αναφέρουν λέξεις όπως «πέος» ή «αιδοίο» και τις αντικαθιστούσαν με λέξεις όπως: ❌ «πουλάκι», «τζιτζίκι», «νινί», «μπιμπί» Αυτή η πρακτική είχε σοβαρές συνέπειες: Τα παιδιά δεν μάθαιναν να περιγράφουν σωστά το σώμα τους. Αν βίωναν κάποια μορφή κακοποίησης, δυσκολεύονταν να την εξηγήσουν. Μεγάλωναν με ενοχή για τις φυσικές λειτουργίες του σώματός τους. 📌 Παράδειγμα: Ένα παιδί που μεγαλώνει με τη φράση «μην ακουμπάς εκεί κάτω, είναι κακό», μπορεί να αισθάνεται ντροπή για το σώμα του και να δυσκολεύεται να αναγνωρίσει τι είναι φυσιολογικό και τι όχι. 2. Το Σεξ ως Κάτι «Πονηρό» και «Απαγορευμένο» Στις ελληνικές οικογένειες, η συζήτηση για το σεξ ήταν συχνά ανύπαρκτη ή παρουσιαζόταν ως κάτι βρώμικο και ανήθικο. Οι γονείς, αντί να εξηγήσουν τι είναι το σεξ, χρησιμοποιούσαν φράσεις όπως: ❌ «Δεν είναι για την ηλικία σου», «Θα τα μάθεις όταν πρέπει», «Μην ασχολείσαι με πονηρά πράγματα». Αυτό οδηγούσε σε: Παιδιά που μεγάλωναν με παραπληροφόρηση, βασισμένη σε μύθους και φόβους. Εφήβους που αναζητούσαν πληροφορίες από λάθος πηγές (π.χ. πορνογραφία). Νεαρούς ενήλικες που ένιωθαν ενοχή ή αμηχανία για τη σεξουαλικότητά τους. 📌 Παράδειγμα: Ένα κορίτσι που ακούει από μικρό ότι το σεξ είναι «ντροπή» μπορεί να δυσκολευτεί να εκφράσει τις επιθυμίες του ως ενήλικη και να βιώσει τις σχέσεις με φόβο. 3. Ο Ρόλος της Εκκλησίας στη Δαιμονοποίηση της Σεξουαλικότητας Η Ορθόδοξη Εκκλησία είχε διαχρονικά μεγάλη επιρροή στη σεξουαλική ηθική στην Ελλάδα. Οι διδασκαλίες της συχνά συνέδεαν το σεξ με την αμαρτία, την τιμωρία και τη ντροπή. ⚠️ Η κυρίαρχη αφήγηση ήταν ότι το σεξ είναι αποδεκτό μόνο για αναπαραγωγή και μόνο μέσα στον γάμο. Οτιδήποτε άλλο χαρακτηριζόταν αμαρτωλό. Αυτό οδήγησε σε: Ενοχοποίηση της γυναικείας σεξουαλικότητας, με το βάρος της «ηθικής» να πέφτει στις γυναίκες. Αποσιώπηση της ανάγκης για σεξουαλική εκπαίδευση, αφού θεωρούνταν επικίνδυνη και διεφθαρμένη. Αδυναμία συζήτησης για τη συναίνεση, αφού οι κοινωνικοί ρόλοι ήταν αυστηρά προκαθορισμένοι. 📌 Παράδειγμα: Ακόμα και σήμερα, πολλοί ιερείς δηλώνουν δημόσια ότι η σεξουαλική αγωγή στα σχολεία «διαφθείρει τα παιδιά» ή «τα ωθεί στην αμαρτία», αναπαράγοντας τη λογική της ενοχής. 4. Γιατί Πρέπει να Αλλάξουμε Αυτή την Αντίληψη Οι επιστημονικές έρευνες δείχνουν ότι η έλλειψη σεξουαλικής εκπαίδευσης δεν προστατεύει τα παιδιά – τα αφήνει εκτεθειμένα σε κινδύνους. ✔ Τα παιδιά που μαθαίνουν σωστά για το σώμα και τη συναίνεση: Είναι λιγότερο ευάλωτα σε κακοποίηση. Αναπτύσσουν υγιείς σχέσεις και μια θετική εικόνα για το σώμα τους. Μαθαίνουν να παίρνουν ενημερωμένες αποφάσεις για τη σεξουαλική τους υγεία. 📌 Παράδειγμα: Ένα παιδί που γνωρίζει ότι τα γεννητικά του όργανα έχουν φυσιολογικές ονομασίες και λειτουργίες δεν θα νιώθει ντροπή να ζητήσει βοήθεια αν το χρειαστεί. 5. Τι Μπορούν να Κάνουν οι Γονείς 🌱 Σπάστε τον κύκλο της ντροπής. Μιλήστε ανοιχτά, χωρίς ταμπού. 📚 Ενημερωθείτε από αξιόπιστες πηγές. Αντικαταστήστε τους μύθους με την επιστημονική γνώση. 🗣 Ξεκινήστε συζητήσεις με τα παιδιά σας από μικρή ηλικία. Χρησιμοποιήστε σωστές λέξεις και ενθαρρύνετε τις ερωτήσεις. ✅ Η σεξουαλική εκπαίδευση δεν είναι ανηθικότητα – είναι γνώση, προστασία και δύναμη για τα παιδιά μας!
Οι μεγαλύτερες φοβίες των γονιών και πώς να τις καταπολεμήσουν
Οι γονείς συχνά ανησυχούν για τη σεξουαλική εκπαίδευση των παιδιών τους λόγω της ευαισθησίας του θέματος και της ανησυχίας ότι μπορεί να επηρεάσει αρνητικά τα παιδιά τους. Εδώ είναι οι 5 πιο συχνές φοβίες των γονιών για το μάθημα της σεξουαλικής εκπαίδευσης και προτάσεις για το πώς μπορούν να τις καταπολεμήσουν: Φόβος για την πρόκληση περιττής περιέργειας ή σεξουαλικής συμπεριφοράς στα παιδιά Πως να το καταπολεμήσουν: Οι γονείς ανησυχούν ότι η συζήτηση για το σεξ μπορεί να προκαλέσει περιττή περιέργεια ή να ωθήσει τα παιδιά σε πρόωρη σεξουαλική συμπεριφορά. Λύση: Μπορούν να επικεντρωθούν στην εκπαιδευτική διάσταση της σεξουαλικής εκπαίδευσης, εξηγώντας ότι σκοπός είναι να κατανοήσουν το σώμα τους, τις σχέσεις και τα συναισθήματα με σεβασμό και υπευθυνότητα. Πχ., μπορεί να εξηγήσουν την έννοια της συναίνεσης και της ατομικής ελευθερίας ως μέρος του σεβασμού των άλλων. Φόβος ότι τα παιδιά θα αναπτύξουν παρανοήσεις ή μπερδέματα για το σεξ Πως να το καταπολεμήσουν: Ορισμένοι γονείς φοβούνται ότι η εκπαίδευση μπορεί να προκαλέσει σύγχυση στα παιδιά. Λύση: Η χρήση κατανοητής γλώσσας και η σταδιακή παρουσίαση των πληροφοριών μπορεί να βοηθήσει. Οι γονείς μπορούν να είναι ανοικτοί σε ερωτήσεις και να επιδιώκουν τακτικές συζητήσεις με τα παιδιά τους για να διασφαλίσουν ότι κατανοούν τις έννοιες σωστά. Παράδειγμα: "Όταν μιλάμε για σχέσεις, εννοούμε σχέσεις όπου υπάρχει αμοιβαίος σεβασμός και όχι εκμετάλλευση." Φόβος ότι η εκπαίδευση θα έρθει σε αντίθεση με τις θρησκευτικές ή πολιτισμικές αξίες Πως να το καταπολεμήσουν: Ορισμένοι γονείς φοβούνται ότι η σεξουαλική εκπαίδευση θα έρθει σε σύγκρουση με τις θρησκευτικές ή πολιτισμικές τους πεποιθήσεις. Λύση: Οι γονείς μπορούν να επιλέξουν προγράμματα σεξουαλικής εκπαίδευσης που ενσωματώνουν τις αξίες τους, όπως η επικέντρωση στον σεβασμό, την υπευθυνότητα και τη διατήρηση του ηθικού χαρακτήρα. Μπορούν επίσης να συζητήσουν με τα παιδιά τις δικές τους αξίες, όπως η σημασία της πίστης και της οικογένειας, παράλληλα με τις βασικές αρχές της σεξουαλικής εκπαίδευσης. Φόβος ότι η σεξουαλική εκπαίδευση θα απομακρύνει τη γονική επιρροή Πως να το καταπολεμήσουν: Κάποιοι γονείς ανησυχούν ότι η σχολική εκπαίδευση μπορεί να υποκαταστήσει τον ρόλο τους και να μειώσει την επιρροή τους στην ανατροφή των παιδιών. Λύση: Η ανοιχτή επικοινωνία με το σχολείο για το περιεχόμενο του προγράμματος και η συμμετοχή τους στις δραστηριότητες γύρω από την εκπαίδευση μπορεί να τους βοηθήσει να διατηρήσουν τον έλεγχο. Επίσης, μπορούν να συμπληρώσουν τη σχολική εκπαίδευση με προσωπικές συζητήσεις για τις αξίες και τις ηθικές τους πεποιθήσεις, όπως το να μιλήσουν για τη σημασία των προσωπικών σχέσεων και του αμοιβαίου σεβασμού. Φόβος για την επαγγελματική ακατάλληλη παρουσίαση του θέματος Πως να το καταπολεμήσουν: Ορισμένοι γονείς ανησυχούν ότι οι δάσκαλοι ή οι ειδικοί μπορεί να μην έχουν την κατάλληλη προσέγγιση ή τον κατάλληλο επαγγελματισμό για να διδάξουν το μάθημα με τρόπο που να μην τραυματίζει τα παιδιά. Λύση: Οι γονείς μπορούν να ενημερωθούν για τα προγράμματα και τους εκπαιδευτικούς που είναι υπεύθυνοι για τη σεξουαλική εκπαίδευση. Είναι επίσης σημαντικό να διασφαλίσουν ότι η εκπαίδευση έχει επαγγελματική προσέγγιση και ότι βασίζεται σε επιστημονικά δεδομένα και όχι σε προσωπικές απόψεις. Οι γονείς μπορούν να συζητούν με τους δασκάλους για να κατανοήσουν την προσέγγιση και να εξασφαλίσουν ότι είναι συμβατή με τις αξίες τους. Η λύση για τους γονείς είναι να παραμείνουν ενεργοί στη διαδικασία της σεξουαλικής εκπαίδευσης και να είναι ανοιχτοί στην επικοινωνία, διασφαλίζοντας ότι τα παιδιά τους λαμβάνουν τις σωστές πληροφορίες με σεβασμό και υπευθυνότητα.
Είναι η Bridget Jones τοξικό πρότυπο;
Η επιστροφή της Μπρίτζετ Τζόουνς με τη νέα ταινία «Bridget Jones: Mad About the Boy» έχει προκαλέσει έντονες συζητήσεις σχετικά με το κατά πόσο ο χαρακτήρας της ανταποκρίνεται στα σύγχρονα φεμινιστικά πρότυπα. Κριτικοί επισημαίνουν ότι η Μπρίτζετ, με τις ανασφάλειες και τις επιλογές της, μπορεί να αναπαράγει στερεότυπα που δεν ταιριάζουν στη σημερινή εποχή. Συγκεκριμένα, η εμμονή της με την εμφάνιση και το βάρος της, καθώς και η συνεχής αναζήτηση της αποδοχής μέσω των σχέσεων, ενδέχεται να προωθούν μια τοξική εικόνα της γυναικείας ταυτότητας. Επιπλέον, η απεικόνιση της σχέσης της με τον προϊστάμενό της, όπου η σεξουαλική παρενόχληση παρουσιάζεται ως ρομαντική επιδίωξη, θεωρείται προβληματική και αναχρονιστική. Αυτές οι πτυχές του χαρακτήρα της Μπρίτζετ μπορεί να αντικατοπτρίζουν αντιλήψεις που δεν συνάδουν με τις αξίες της ισότητας και του σεβασμού που προωθούνται σήμερα. Από την άλλη πλευρά, υποστηρικτές της ταινίας τονίζουν ότι η αυθεντικότητα και η ειλικρίνεια της Μπρίτζετ την καθιστούν έναν διαχρονικό χαρακτήρα με τον οποίο πολλές γυναίκες μπορούν να ταυτιστούν. Η απεικόνιση των ατελειών και των προκλήσεών της μπορεί να προσφέρει μια ρεαλιστική προσέγγιση της γυναικείας εμπειρίας. Εσείς τι πιστεύετε; Είναι η Μπρίτζετ Τζόουνς ένα πρότυπο που αντικατοπτρίζει τις σύγχρονες φεμινιστικές αξίες ή μήπως αναπαράγει στερεότυπα που δεν ταιριάζουν στη σημερινή εποχή; Θα χαρούμε να ακούσουμε τις απόψεις σας! Προβληματικά στερεότυπα στην ταινία: Εμμονή με το βάρος και την εμφάνιση Η Μπρίτζετ Τζόουνς παρουσιάζεται συνεχώς δυσαρεστημένη με το σώμα της, μετράει τις θερμίδες και νιώθει ανεπαρκής αν δεν πληροί συγκεκριμένα αισθητικά πρότυπα. Αυτή η νοοτροπία μπορεί να ενισχύσει μη ρεαλιστικές προσδοκίες και ανασφάλειες στις γυναίκες, αντί να προωθεί την αυτοπεποίθηση και την αποδοχή του σώματός τους. Αναζήτηση επιβεβαίωσης μέσω των ανδρών Η ευτυχία της Μπρίτζετ εξαρτάται σε μεγάλο βαθμό από την προσοχή και την αποδοχή των ανδρών. Αντί να παρουσιάζεται ως μια ανεξάρτητη γυναίκα που χτίζει την ευτυχία της μέσα από προσωπικά επιτεύγματα και αυτογνωσία, η ταινία την τοποθετεί σε μια συνεχή αναζήτηση ρομαντικής επιβεβαίωσης. Κανονικοποίηση της σεξουαλικής παρενόχλησης Η σχέση της με τον προϊστάμενό της, που περιλαμβάνει σχόλια και συμπεριφορές που σήμερα θα θεωρούνταν ακατάλληλες ή και παρενοχλητικές, παρουσιάζεται ως ρομαντική και αθώα. Αυτό ενισχύει την ιδέα ότι η σεξουαλική παρενόχληση στον εργασιακό χώρο μπορεί να είναι κάτι το «χαριτωμένο» ή αποδεκτό, κάτι που έρχεται σε αντίθεση με τα φεμινιστικά κεκτημένα. Αναπαραγωγή του στερεοτύπου της «αδέξιας και χαριτωμένης» γυναίκας Η Μπρίτζετ συχνά παρουσιάζεται ως μια αφελής, αδέξια γυναίκα που δεν μπορεί να διαχειριστεί τη ζωή της χωρίς την παρέμβαση των ανδρών. Αντί να ενθαρρύνει τις γυναίκες να είναι δυναμικές, ικανές και σίγουρες για τον εαυτό τους, προωθεί την ιδέα ότι η αδεξιότητα και η αναποφασιστικότητα είναι στοιχεία γοητείας. Έλλειψη πραγματικής αυτογνωσίας και ανάπτυξης Αν και η Μπρίτζετ είναι συμπαθής, οι ταινίες δεν δείχνουν ουσιαστική προσωπική ανάπτυξη ή αυτοβελτίωση πέρα από την εύρεση συντρόφου. Σε μια εποχή που οι γυναίκες έχουν κατακτήσει περισσότερη αυτονομία και επιδιώκουν την προσωπική και επαγγελματική τους εξέλιξη, ένας χαρακτήρας που επικεντρώνεται αποκλειστικά στις σχέσεις δεν αποτελεί ένα ισχυρό και σύγχρονο γυναικείο πρότυπο.
Η πιο σημαντική συζήτηση που κάθε γονιός πρέπει να έχει κάνει
Η συζήτηση για τη συναίνεση και το σώμα μπορεί να γίνει φυσικά και απλά, μέσα από την καθημερινότητα. Δεν χρειάζεται να είναι μια «μεγάλη συζήτηση», αλλά κάτι που ενσωματώνεται στις καθημερινές στιγμές. 1. Ονομάζουμε σωστά τα μέρη του σώματος 📌 Παράδειγμα: Όταν κάνετε μπάνιο το παιδί σας ή το ντύνετε, μπορείτε να πείτε: 🗨️ «Αυτό είναι το κεφάλι σου, αυτά είναι τα χέρια σου και αυτή είναι η κοιλιά σου. Αυτά είναι τα γεννητικά σου όργανα – το πέος (ή το αιδοίο σου).» ✅ Με αυτόν τον τρόπο, το παιδί μαθαίνει τις σωστές λέξεις, ώστε να νιώθει άνετα να μιλήσει για το σώμα του. 2. Διδάσκουμε τη συναίνεση με καθημερινά παραδείγματα 📌 Παράδειγμα: Όταν κάποιος συγγενής θέλει να αγκαλιάσει το παιδί, ρωτήστε το: 🗨️ «Θέλεις να δώσεις μια αγκαλιά στη γιαγιά; Ή μήπως προτιμάς ένα γεια με το χέρι;» ✅ Έτσι, το παιδί καταλαβαίνει ότι το σώμα του τού ανήκει και έχει το δικαίωμα να πει «όχι». 📌 Άλλο παράδειγμα: Αν το παιδί σας θέλει να αγκαλιάσει ένα φίλο του, μπορείτε να το καθοδηγήσετε: 🗨️ «Ρώτα πρώτα τον φίλο σου: Θέλεις μια αγκαλιά;» ✅ Έτσι, μαθαίνει ότι και οι άλλοι έχουν δικαίωμα να πουν «όχι» και ότι η συναίνεση λειτουργεί και στις δύο πλευρές. 3. Ο κανόνας των εσωρούχων – Εξηγούμε ποια αγγίγματα δεν είναι επιτρεπτά 📌 Παράδειγμα: Καθώς ντύνετε το παιδί σας, μπορείτε να πείτε: 🗨️ «Τα μέρη που καλύπτουν τα εσώρουχά σου είναι ιδιωτικά. Κανείς δεν πρέπει να τα αγγίζει, εκτός από γιατρό και μόνο αν είναι απαραίτητο, με τη δική μου παρουσία.» ✅ Έτσι, το παιδί μαθαίνει να αναγνωρίζει ανάρμοστα αγγίγματα και να αναφέρει οποιοδήποτε περιστατικό. 4. Μιλάμε για τα «καλά» και «κακά» μυστικά 📌 Παράδειγμα: Αν το παιδί σας έρθει χαρούμενο και σας πει, «Η μαμά μου μου είπε ένα μυστικό, θα μου πάρει ένα δώρο!», μπορείτε να εξηγήσετε: 🗨️ «Αυτό είναι ένα καλό μυστικό, γιατί σε κάνει να νιώθεις χαρούμενος. Αλλά αν κάποιος σου ζητήσει να κρατήσεις ένα μυστικό που σε κάνει να νιώθεις άσχημα ή φοβισμένο, πρέπει να το πεις σε μένα ή σε κάποιον που εμπιστεύεσαι.» ✅ Έτσι, το παιδί μαθαίνει ότι δεν πρέπει να κρατά μυστικά που το κάνουν να νιώθει άβολα. 5. Χρησιμοποιούμε βιβλία και παιχνίδια για να ενισχύσουμε τη μάθηση 📚 Παράδειγμα: Διαβάστε μαζί ένα παιδικό βιβλίο όπως «Το σώμα μου μου ανήκει» και κάντε ερωτήσεις: 🗨️ «Πώς νομίζεις ότι νιώθει το κοριτσάκι όταν κάποιος προσπαθεί να την αγγίξει χωρίς την άδειά της; Τι θα μπορούσε να κάνει;» ✅ Τα παιδιά μαθαίνουν καλύτερα μέσα από ιστορίες και παιχνίδια. Οι συζητήσεις για τη συναίνεση και το σώμα δεν χρειάζεται να είναι δύσκολες. Με απλές, καθημερινές στιγμές μπορούμε να χτίσουμε μια σχέση εμπιστοσύνης και να δώσουμε στα παιδιά μας τα εργαλεία για να προστατευτούν! Βιβλία: Ηλικίες 0-3 ετών: «Το σώμα μου είναι δικό μου» – Συγγραφέας: Pro Familia, Εκδόσεις: Μεταίχμιο. Ένα βιβλίο που βοηθά τα μικρά παιδιά να κατανοήσουν την έννοια της ιδιοκτησίας του σώματός τους και να μάθουν να λένε «όχι» όταν κάτι δεν τους αρέσει. Ηλικίες 3-5 ετών: «Να σε κάνω μια αγκαλιά;» – Συγγραφέας: Dagmar Geisler, Εκδόσεις: Μεταίχμιο. Το βιβλίο αυτό διδάσκει στα παιδιά την έννοια της συναίνεσης και πώς να διαχειρίζονται την προσωπική τους σφαίρα. Ηλικίες 6-9 ετών: «Η ιστορία της ζωής: Από πού ήρθα;» – Συγγραφέας: Katie Daynes, Εκδόσεις: Πατάκη. Ένα βιβλίο που εξηγεί με απλό και κατανοητό τρόπο την αναπαραγωγή και τη γέννηση. Ηλικίες 10-12 ετών: «Το σώμα μου αλλάζει» – Συγγραφέας: Anita Naik, Εκδόσεις: Ψυχογιός. Το βιβλίο αυτό παρέχει πληροφορίες για τις αλλαγές που συμβαίνουν στο σώμα κατά την εφηβεία, βοηθώντας τα παιδιά να κατανοήσουν και να αποδεχτούν τις αλλαγές αυτές.
Η συζήτηση από νωρίς, προστατεύει από νωρίς
Καλώς ήρθατε σε ένα ακόμα επεισόδιο! Σήμερα θα μιλήσουμε για ένα πολύ σημαντικό θέμα: γιατί είναι απαραίτητο να αρχίσουμε από νωρίς – γύρω στα 3 ή 4 έτη – να μαθαίνουμε στα παιδιά μας για το σώμα τους και τα όριά του. 1. Για να νιώθουν ασφάλεια και αυτοπεποίθηση Όταν τα παιδιά γνωρίζουν το σώμα τους και μπορούν να το ονομάσουν σωστά, νιώθουν πιο άνετα και ασφαλή με αυτό. Δεν ντρέπονται να ρωτήσουν ή να μιλήσουν αν κάτι τους προβληματίζει. 2. Για να ξέρουν ότι το σώμα τους ανήκει σε αυτά Από μικρά, τα παιδιά πρέπει να καταλάβουν ότι το σώμα τους είναι δικό τους. Αυτό σημαίνει ότι έχουν το δικαίωμα να λένε «όχι» σε ένα άγγιγμα που δεν θέλουν, ακόμα κι αν προέρχεται από κάποιον που γνωρίζουν. Το να τους δώσουμε αυτή τη γνώση είναι ένα τεράστιο δώρο που θα τα προστατεύει για όλη τους τη ζωή. 3. Για να μπορούν να μιλήσουν αν χρειαστεί Όταν τα παιδιά ξέρουν τις σωστές λέξεις για τα μέρη του σώματός τους και κατανοούν ποιο άγγιγμα είναι επιτρεπτό και ποιο όχι, μπορούν να περιγράψουν αν κάτι τα κάνει να νιώσουν άβολα. Μπορούν να μας πουν τι συνέβη και να ζητήσουν βοήθεια. 4. Για να προλάβουμε επικίνδυνες καταστάσεις Ένα παιδί που έχει μάθει να αναγνωρίζει τα όριά του και να μιλάει γι’ αυτά είναι πιο δύσκολο να πέσει θύμα εκμετάλλευσης. Η ενημέρωση είναι ένα από τα πιο δυνατά εργαλεία πρόληψης που έχουμε ως γονείς. 5. Για να μεγαλώσουν με υγιή σχέση με το σώμα τους Η γνώση του σώματος από μικρή ηλικία βοηθά τα παιδιά να μεγαλώσουν με σεβασμό και αγάπη προς τον εαυτό τους. Δε θα αισθάνονται ντροπή, δε θα φοβούνται να μιλήσουν και θα ξέρουν ότι η συναίνεση είναι σημαντική σε κάθε σχέση. Η συζήτηση για το σώμα και τα όριά του δεν είναι μια «δύσκολη» ή «ταμπού» κουβέντα. Είναι ένα φυσικό, αναγκαίο και γεμάτο αγάπη κομμάτι της ανατροφής. Κι όσο νωρίτερα ξεκινήσουμε, τόσο πιο δυνατά θα γίνουν τα παιδιά μας. Σας ευχαριστώ που ήσασταν εδώ! Ραντεβού στο επόμενο επεισόδιο. Μέχρι τότε, να θυμάστε: τα παιδιά που γνωρίζουν, προστατεύονται καλύτερα.